38پيامبر صلى ‏الله ‏عليه‏ و ‏آله : ما يُصيبُ الْمُسْلِمَ ، مِنْ نَصَبٍ ولا وَصَبٍ ، و لا هَمًّ وَ لا حَزَنٍ وَ لا اَذْىً وَ لاغَمًّ ، حَتَّى الشَّوكَةِ يُشاكُها ، اِلاّ كَفَّرَ اللّه‏ُ بِها مِنْ خَطاياهُ ؛

به مسلمان، رنج و درد طولانى و غم و اندوه و آزار و غصه‏اى نمى‏رسد، حتّى خارى بهتنش فرو نمى‏رود، مگر اين‏كه خداوند به خاطر آن‏ها، گناهان او را پاك مى‏كند.صحيح البخارى ، ج5،ص2137،ح5318

39امام رضا عليه‏ السلام : إِنَّ اللّه‏َ تَبارَكَ وَ تَعالى لَمْ يُبِحْ اَكْلاً وَ لاشُرْبا اِلاّ لِما فيهِ الْمَنْفَعَةُوَ الصَّلاحُ وَ لَمْ يُحَرِّمْ اِلاّ ما فيهِ الضَّرَرُ وَ التَّلَفُ وَ الْفَسادُ، فَكُلُّ نافِعٍ مُقَوٍّ لِلْجِسْمِ فيهِقُوَّةٌ لِلْبَدَنِ فَهُوَ حَلالٌ؛

خداوند تبارك و تعالى هيچ خوردنى و نوشيدنى را حلال نكرده است، مگر آن كه درآن منفعت و صلاحى بوده و هيچ خوردنى و نوشيدنى را حرام ننموده، مگر آن كه در آنضرر و مرگ و فسادى بوده است. پس هر چيز مفيد و مقوّى بدن، كه باعث تقويت آنشود، حلال شده است.مستدرك الوسايل، ج 16، ص 333، ح 2

40امام على عليه‏ السلام : اللّهُمَّ لا تَفْعَل بى ما اَ نَا اَهْلُهُ ، فَاِنَّكَ اِنْ تَفْعَل بى ما اَ نَا اَهْلُهُ تُعَذِّبْنىوَ لَم تَظْلِمنى ، اَصْبَحْتُ اَ تَّقى عَدْلَكَ وَ لا اَخافُ جَورَكَ ، فَيا مَنْ هُوَ عَدلٌ لايَجورُ ارحَمنى ؛

خدايا! آن چنان كه من سزاوارش هستم، با من رفتار نكن، زيرا اگر با من آن چنانرفتار كنى كه سزاوار آنم، عذابم خواهى نمود، در حالى كه بر من ظلم نكرده‏اى.من از عدالت تو مى‏ترسم، نه ظلم كردن تو! پس، اى بسيار عادلى كه ظلم نمى‏كند،بر من رحم كن!كافى ، ج 4، ص 433، ح 5

4پيامبر صلى ‏الله ‏عليه‏ و ‏آله : اِنَّ لِلشَّيْطانِ لَمَّةً بِابْنِ آدَمَ وَ لِلمَلَكِ لَمَّةً ، فَاَمّا لَمَّةُ الشَّيطانِ فَاِيعادٌ بِالشَّرِّوَ تَكذيبٌ بِالحَقِّ ، وَ اَمّا لَمَّةُ المَلَكِ فَاِيعادٌ بِالخَيْرِ وَ تَصديقٌ بِالحَقِّ ، فَمَن وَجَدَ ذلِكَ فَليَعْلَماَ نَّهُ مِنَ اللّه‏ِ فَلْيَحمَدِ اللّه‏َ ، وَ مَن وَجَدَ الاُخرى فَليَتَعَوَّذ بِاللّه‏ِ مِنَ الشَّيطانِ الرَّجيمِ ؛

شيطان القائاتى به فرزند آدم دارد و فرشته نيز الهاماتى دارد: القاى شيطان، به بدى وعده دادن و حق را تكذيب نمودن و الهام فرشته، به خوبى وعده دادن و حق را تصديقكردن است. پس هركس الهام به خوبى را در دل خود يافت، بداند كه از جانب خداونداست و بدين خاطر، خدا را ستايش نمايد و هركس چيزى غير از اين يافت، از شيطانِرانده شده، به خدا پناه ببرد.سنن الترمذى ، ج 5، ص 219، ح 2988

35امام على عليه‏ السلام : لا يَسعَدُ اَحَدٌ اِلاّ بِإِقامَةِ حُدودِ اللّه‏ِ وَ لا يَشْقى اَحَدٌ اِلاّ بِاِضاعَتِها ؛

هيچ كس جز با برپايى حدود خداوند خوش‏بخت و هيچ كس جز با ضايع كردن آنها،بدبخت نمى‏شود.غرر الحكم ، ح 10853

36پيامبر صلى ‏الله ‏عليه‏ و ‏آله : اِنَّ اللّه‏َ عَزَّوَجَلَّ يَقولُ : اِنّى اِذَ ا ابْتَلَيْتُ عَبْدا مِنْ عِبادى مُؤمِنا فَحَمِدَنىعَلى مَا ابْتَلَيتُهُ ، فَاِنَّهُ يَقومُ مِنْ مَضْجَعِهِ ذلِكَ كَيَومَ وَلَدَتْهُ اُمُّهُ مِنَ الْخَطايا . وَ يَقولُ الرَّبُّعَزَّ وَ جَلَّ : اَنَا قَيَّدْتُ عَبدى وَابْتَلَيتُهُ ، وَ اَجرُوا لَهُ كَما كُنْتُمْ تُجرُونَ لَهُ وَ هُوَ صَحيحٌ ؛

خداوند عزّ و جلّ مى‏فرمايد: «هرگاه من يكى از بندگان مؤمنم را گرفتار ساختم و بهخاطر آن گرفتارى، ستايشم نمود، بى گمان از بسترش همانند روزى كه از مادر متولّدشده، بدون گناه بر مى‏خيزد» و مى‏فرمايد: «من بنده‏ام را گرفتار و مبتلا ساختم. شما،پاداش او را همانند زمان سلامتش به او بدهيد.مسند ابن حنبل ، ج 6، ص 77، ح 17118

32پيامبر صلى ‏الله ‏عليه‏ و ‏آله : اِنَّ الرَّجُلَ لَتَـكونُ لَهُ دَرَجَةٌ رفيعَةٌ مِنَ الْجَنَّةِ لا يَنالُها اِلاّ بِشَى‏ءٍمِنَ الْبَلايا تُصيبُهُ ، حَتّى يَنْزِلَ بِهِ الْمَوتُ وَ ما بَلَغَ تِلكَ الدَّرَجَةَ ، فَيُشَدَّدُ عَلَيْهاحَتّى يَبْلُغَها ؛

انسان، گاهى درجه عالى‏اى در بهشت دارد كه جز در سايه برخى گرفتارى‏ها به آننمى‏رسد و چنانچه مرگش فرا رسد و او به آن درجه نرسيده باشد، هنگام مرگش، چنانبر او سخت گرفته مى‏شود كه به آن درجه دست يابد.مسند زيد ، ص 410

33امام على عليه‏ السلام : مَنْ رَضىَ بِما قُسِمَ لَهُ ، استَراحَ قَلْبُهُ وَ بَدَنُهُ ؛

هركس به آنچه برايش قسمت شده، راضى باشد، قلب و بدنش، آسوده مى‏گردد.شرح نهج البلاغه ، ج 20، ص 262، ح 61

پيامبر عليه‏ السلام : لا يُصيبُ عَبْدا نَـكْبَةٌ فَما فَوقَها اَو دونَها اِلاّ بِذَنْبٍ ، وَ ما يَعْفُو اللّه‏ُعَنْهُ اَكثَرُ ؛

هيچ بنده‏اى به بدبختى و بالاتر و پايين‏تر از آن نمى‏رسد، مگر به خاطر گناهى. البتهآنچه خدا از آن در مى‏گذرد، بسيار بيشتر است.سنن الترمذى ، ج 5، ص 378، ح 3252

28امام على عليه‏ السلام : ما اَعْجَبَ هذَا الاِْنْسانَ مَسرورٌ بِدَرْكِ ما لَمْ يَكُنْ لِيَفوتَهُ ، مَحزونٌ عَلىفَوتِ ما لَمْ يَكُنْ لِيُدْرِكَهُ ، وَ لَوْ اَ نَّهُ فَكَّرَ لاََبْصَرَ وَ عَلِمَ اَ نَّهُ مُدَبَّرٌ ، وَ اَنَّ الرِّزقَ عَلَيْهِ مُقَدَّرٌ ،وَ لاَقْتَصَرَ عَلى ما تَيَسَّرَ ، وَ لَم يَتَعَرَّض لِما تَعَسَّرَ ؛

چه تعجب‏آور است اين انسان! با رسيدن به چيزى كه از دستش نمى‏رفت، خوشحالمى‏شود و براى از دست دادن چيزى كه به آن نمى‏رسد، ناراحت مى‏شود، در صورتى كهاگر فكر مى‏كرد، مى‏فهميد و مى‏دانست كه كارش برنامه‏ريزى شده است و روزى برايشتقدير شده است و در نتيجه به آنچه آسان به دستش مى‏رسد، اكتفا مى‏كرد و آنچه را كهسخت به دست مى‏آيد، دنبال نمى‏نمود.

26امام على عليه‏ السلام : اِذا فَشَى الزِّنا ظَهَرَ مَوْتُ الفُجاءَةِ ، وَ اِذا جارَ الْحاكِمُ قَحَطَ الْمَطَرُ ؛

هرگاه زنا رواج پيدا كند، مرگِ ناگهانى پديدار مى‏شود و هرگاه حاكم ستم كند،باران نمى‏بارد.دعائم الإسلام ، ج 2، ص 531، ح 1888