يا عَلىُّ لاتُشاوِر جَبانا فَإِنَّهُ يُضَيِّقُ عَلَيكَ المَخرَجَ وَلاتُشاوِرِ البَخيلَ فَإِنَّهُ يَقصُرُبِكَ عَن غايَتِكَ وَلاتُشاوِر حَريصا فَإِنَّهُ يُزَيِّنُ لَكَ شَرَّها؛اى على با ترسو مشورت مكن، زيرا او راه بيرون آمدن از مشكل را بر تو تنگ مى كند و با بخيل مشورت مكن، زيرا او تو را از هدفت باز مى دارد و با حريص مشورت مكن، زيرا او حريص بودن را در نظرت زيبا جلوه مى دهد.
امام على عليه السلام:
اِعلَموا أنَّ الأمَلَ يُسهي العَقلَ، ويُنسي الذِّكرَ؛
بدانيد، كه آرزو خرد را دچار غفلت مىسازد و ياد خدا را به فراموشى مىسپارد.
بالمَواعِظِ تَنجَلي الغَفلَةُ؛
با اندرزهاست كه (پرده) غفلت كنار مىرود.
امام باقر و امام صادق عليهما السلام:
ما لَكَ مِن صلاتِكَ الاّ ما أقبَلتَ علَيهِ فيها، فإن أوهَمَها كُلَّها أو غَفَلَ عن أدائها لُفَّت فَضُرِبَ بها وَجهُ صاحِبِها؛
تنها آن مقدار از نمازت بهره توست كه با توجّه قلبى همراه باشد. پس، اگر كسى در همه نماز سهو كند (حواسش بكلّى پرت باشد) يا از اداى آن غفلت ورزد (به وقت نگزارد) آن نماز مچاله شده و به صورت صاحبش زده مىشود.
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله و سلّم:
السُّوقُ دارُ سَهْوٍ وغَفلَةٍ،فَمَن سَبَّحَ فيها تَسبِيحَةً كَتَبَ اللّهُ لَهُ بها ألفَ ألفِ حَسَنةٍ؛
بازار سراى بىخبرى و غفلت است. پس هركه در بازار يك تسبيح گويد خداوند هزار هزار ثواب برايش رقم زند.
أيُّها النّاسُ، اتَّقوا اللّهَ ؛ فما خُلِقَامرؤٌ عَبَثا فيَلهوَ، ولا تُرِكَ سُدىً فيَلغوَ !؛
اى مـردم ! از خـدا بترسيد ؛ زيرا هيچ كـسى عبث آفريده نشدهاست، تا به سرگرمى و غفلت گذراند و مهمل رها نشده است تا بيهودگى كند.
إِنَّ الْمُؤْمِنَ... إذا سَكَتَ فَكَّرَ... وَالْمُنافِقُ إِذا سَكَتَ سَها؛
سكوت مؤمن تفكر و سكوت منافق غفلت است.
مَن نامَ عَن عَدوّه إنتَبَهتَهُ المکائِدُ؛
هر کس از دشمن خود غافل شود دسيسه ها او را به خود آورد
امام صادق عليه السلام:
ذِكرُ المَوتِ يُميتُ الشَّهَواتِ في النَّفسِ، ويَقلَعُ مَنابِتَ الغَفلَةِ، ويُقَوّي القلبَ بمَواعِدِ اللّه، ويُرِقُّ الطَّبعَ، ويَكسِرُ أعلامَ الهَوى ويُطفِئُ نارَ الحِرصِ، ويُحَقِّرُ الدُّنيا؛
ياد مرگ، خواهشهاى نفس را مىميراند و رويشگاههاى غفلت را ريشه كن مىكند و دل را با وعدههاى خدا نيرو مىبخشد و طبع را نازك مىسازد و پرچمهاى هوس را درهم مىشكند و آتش حرص را خاموش مىسازد و دنيا را در نظر كوچك مىكند.
امام صادق عليه السلام:
اَلْخَيْرُ كُلُّهُ اَمامَكَ وَ اِنَّ الشَّرَّ كُلَّهُ اَمامَكَ وَ لَنْ تَرى الخَيْرَ وَ الشَّرَّ اِلاّ بَعْدَ الاْآخِرَةِ لاَنَّ اللّهَ عَزَّوَجَلَّ جَعَلَ الْخَيْرَ كُلَّهُ فِى الْجَنَّةِ وَ الشَّرَّ كُلَّهُ فِى النّارِ؛
همه خوبىها و بدىها در مقابل توست و هرگز خوبى و بدى واقعى را جز در آخرت نمىبينى، زيرا خداوند همه خوبىها را در بهشت و همه بدىها را در جهنم قرار داده است.
رسول اكرم صلى الله عليه و آله:
مَنِ اشْتاقَ اِلَى الْجَنَّةِ سارَعَ اِلَى الْخَيْراتِ وَ مَنْ اَشْفَقَ مِنَ النّارِ لَهى عَنِ الشَّهَواتِ؛
هر كس مشتاق بهشت است، به سوى نيكىها مىشتابد و هر كس از جهنم بترسد، از هوا و هوس روى مىگرداند.
وَيحُ النّائِمِ ما اَخسَرَهُ! قَصُرَ عُمرُهُ وَ قَلَّ اَجرُهُ؛
واى بر آنكه در خواب (غفلت) است! چه زيانكار است! عمر او كوتاه شده است و پاداش او كم.
امام كاظم عليه السلام:
اَلحَياءُ مِنَ اليمانِ وَاليمانُ فِى الجَنَّةِ وَالبَذاءُ مِنَ الجَفاءِ وَالجَفاءُ فِى النّارِ؛
حيا از ايمان و ايمان در بهشت است و بدزبانى از بىمهرى و بدرفتارى است و بدرفتارى در جهنم است.
امام حسين عليه السلام:
اَلبُکاءُ مِن خَشيةِ اللهِ نَجآةٌ مِنَ النّارِ؛
گريه از ترس خدا سبب نجات از آتش جهنّم است
