قرآن و توجه به زمان
 

قسم خداوند در قرآن کریم با عبارت (والعصر)

حکایتی عجیب دارد. این سوگند توجه آدمی را به نعمتی

معطوف می دارد که از ارزش والایی برخوردار است

زمان از جمله نعمت هایی است که در متون دینی از اهمیت

بسیار آن سخن به میان آمده است. خداوند در پرتو نعمت زمان،

 قابلیت های نهفته ای را در طول مدت عمر، برای انسان به ودیعه

 گذارده که مدیریت روشمند و بهره برداری صحیح از آن، نقش

 تعیین کننده ای در اعتلای کیفی سبک زندگی دینی و در نتیجه

 حیات معقول دارد. از این رو دین مبین به عنوان برنامه ای هوشمند

و همه جانبه، توجه انسان را به اهمیت زمان معطوف داشته،

 

و توصیه های مفیدی را در مورد شیوه صحیح مدیریت زمان

و بهره وری مناسب از آن گوشزد می کند.

آنچه از آیات قرآن کریم برمی آید گویای این است که زمان

 و عمر آدمی بسیار کوتاه است. این واقعیت مهم را انسان

 زمانی درک می کند که اجلش فرا رسیده، دستش از این دنیا

کوتاه و از آن خارج گشت. اینجاست که می فهمد، توقفش

 در این دنیا عصرگاه یا صبحگاهی بیش نبوده[نازعات، آیه 46]و یا

احساس می کند که تنها ساعتی از روز را در دنیا مانده است.

[ یونس،آیه 44] قرآن کریم برای پی بردن ارزش زمان از

 برخی از اتفاقات راز آلود پس از مرگ پرده برداشته و حال افرادی

 را حکایت می کند که پس از مرگ، خواهان بازگشت دوباره

 به دنیا و تدارک فرصتی جدید هستند، که با عدم اجابت

 پروردگار روبرو می شوند.[ مومنون آیات99-98 ]

از نگاه امام علی (علیه السلام) بهره گیری از فرصت ها به

ویژه جهت توشه اندوزی برای آخرت، شیوه متقین و نشانه

 عقل و تدبیر است و از دست دادن فرصت و یا عجله در کاری که

هنوز موعد آن فرا نرسیده نشانه بی خردی و نادانی است.

برای سلامتی و تعجیل فرج آقا امام زمان عج  ... صلوات