تا کي غم آن خورم که دارم يا نهوين عمر به خوشدلي گذارم يا نهپر کن قدح باده که معلومم نيستکاين دم که فرو برم برآرم يا نه.
بر خيز و مخور غم جهان گذرانخوش باش و دمي به شادماني گذراندر طـبع جـهان اگــر وفـايي بودينوبت بـه تو خود نيامدي از دگـران.
