قالَ امام عليٌّ (ع) :

• به خدا قسم? طليعه ي مرگ براي من نامطلوب? ناگهاني و ناشناس نبود? من همچون تشنه اي بودم که به آب رسيده و جوينده اي که به مقصود نايل شده.((و آنچه نزد خداست نيکوکاران را بهتر است.))

قالَ امام عليٌّ (ع) :

• ديگر اينکه اين اسلام دين خداست که آن را براي خود گزيد... پس اسلام نزد خدا استوار پايه است و افراشته بنيان? برهانش روشن است و روشني اش تابان? قدرتش ارجمند است و نشانه هايش بلند? و در افتادن با آن ناممکن- و مايه ي ريشخند- پس آن را بزرگ بشماريد و پيروي اش کنيد و حق را آن را بگزاريد و در جايي که شايسته آن است فرودش آوريد.

قالَ امام عليٌّ (ع) :

• کسي که به رعيت خود ستم ورزد? خداوند حکومتش را زايل سازد و در هلاکت و نابودي وي تعجيل کند.

قالَ امام عليٌّ (ع) :

• بپرهيز از خونها? و ريختن آن بناروا? که چيزي چون ريختن خون بناحق? آدمي را به کيفر نرساند? و گناه را بزرگ نگرداند? و نعمت را نبرد? و رشته ي عمر را نبرد.

قالَ امام عليٌّ (ع) :

• زادگاه او [پيامبر] مکه است و هجرت او به مدينه ي طيبه. در مدينه نام او باند گرديد و دعوتش به همه جا کشيد. [خداوند] او را فرستاد با حجتي بسنده- که قرآن است- و موعظتي که درمان است? و دعوتي که جبران کننده ي زيان. بدو حکم هاي نا دانسته را آشکار کرد و بدعتها را که در آن راه يافته بود کوفت و به کنار کرد و حکم هاي گونه گون را پديدار. پس هرکه جز اسلام ديني را پيروي کند به يقين بدبخت است و پيوند او با خدا بريده? و به سر در افتادن او سخت. پايان کارش اندوهي است دراز و عذابي دشوار و جانگدار.

قالَ امام عليٌّ (ع) :

• به وسيله ي علم است که خداوند اطاعت و عبادت مي شود. با علم? معرفت خداوند و توحيد او حاصل مي شود? به وسيله ي علم صله ي رحم? انجام? و حلال از حرام شناخته مي شود و علم پيشواي عقل? تابع آن است و سعادتمندان بدان الهام مي يابند و تيره بختان? محروم مي شوند.

قالَ امام عليٌّ (ع) :

• مو?ذن ها در روز قيامت با سربلندي برانگيخته مي شوند.

قالَ عليٌّ (ع) :

• زبان عاقل در پشت قلب او جاي دارد و قلب احمق پشت زبان اوست.

قالَ عليٌّ (ع) :

• هيچ بنده اي مزه ي ايمان را نمي چشد? تا دروغ را- شوخي باشد يا جدّي-مطلقاً ترک کند.

قالَ عليٌّ (ع) :

• بد ترين شما کساني هستند که سخن چيني مي کنند و ميان دوستان جدائي مي افکنند وبراي افراد پاکدلمن عيب جوئي مي کنند.