هيچ داري از دل مهدي خبر؟
گريه هاي هر شبش را تا سحر؟
از پس پرده نمي آيد برون
دوستانش اندک و دشمن فزون
گر چه از يمن وجودش زنده ايم
قلب او را بارها سوزانده ايم
دست مهدي بسته از رفتار ماست
قفل زندانش همين کردار ماست
ما عبيد و عبد دنيا گشته ايم
غافل از مهدي زهرا گشته ايم
بر قلب منت منزل و ماواست بيا
بروي دو ديده ام تو را جاست بيا
از بهر خدا از بر دلداده مرو
اي مهدي من جاي تو اينجاست بيا
بيا براي فرج روز و شب دعا کنيم
دل امام خويش را ز خود رضا کنيم
عزيز فاطمه مهدي دلش پر از خون است
بيا که بهر خدا از خدا حيا کنيم
براي آمدنت انتظار كافي نيست
دعا واشك ودلي بي قرار كافي نيست
به جرم عشق تو بگذار آتشم بزنند
براي كشتن حلاج دار كافي نيست
تو در بين مايي و ما غافليم
به قدر و به شان شما جاهليم
شب رحمت و آرزو و اميد
كرم كن عطا كن كه ما سائليم
مرا به غير تو نبود پناه مهـــــدي جان
که من گدايم و هستي تو شاه مهدي جان
در انتظار تو شاها گذشت عمر عزيز
نگشت حـــاصل من غيــــر آه مهـــــدي جان
اي آخرين توسل سبز دعاي ما
آيا نميرسد به حضورت دعاي ما؟
شنبه،دوباره شنبه، دوباره سه نقطه چين...
بي تو چه زود ميگذرد هفته هاي ما
بارگاهي که در شهر مشهد بپاست
هم براي من نجف هم کربلاست
خاک او را غرق بوسه مي کنم
چونکه جاي پاي اربابم رضاست
اي امت رسول قيامت به پا کنيد
لبريز،جام ديده ز اشک عزا کنيد
در ماتم پيمبر و تنهايي علي
براي حضرت زهرا دعا کنيد
اي دل شده اي که يار مهدي باشي !
يک عمر در انتظار مهدي باشي !
امروز در اين جمع مشو غافل از او
شايد که تو در کنار مهدي باشي
هر چند حال و روز زمين و زمان بد است
يک تکه از بهشت در آغوش مشهد است
حتي اگر به آخر خط هم رسيده اي
آنجا براي عشق شروعي مجدد است
اي خلايق بنويسيد به سنگ لحدم
من فقط عشق حسين ابن علي را بلدم
ننويسيد که او نوکر بد عهدي بود
بنويسيد که او منتظر مهدي بود
والشمس که بي روي تو من حيرانم
والفجر که بي وصل تو در بحرانم
والليل که بي موي تو روزم تاريک
والعصر که بي عشق تو در خسرانم
تا کسي رخ ننمايد نبرد دل ز کسي
دلبر ما دل ما برد و به ما رخ ننمود
بوي فراق مي دهد اين گريه هاي من
ماتم گرفته شال سياه عزاي من
اي خوش حساب مزد مرا زودتر بده
بعد از دو ماه گريه چه شد کربلاي من
