آبروي حسين به کهکشان مي ارزد

يک موي حسين بر دو جهان مي ارزد

گفتم که بگو بهشت را قيمت چيست

گفتا که حسين بيش از آن مي ارزد

منم نواده ي هاجر که پيش چشم ترم / به مذبح آمده اين بار هر دو تا پسرم . . .

********

دو تا کبوتر من قابل ضريح تو نيست / اگر به خاک مي افتند هم فداي حرم . . .

رسوائي اميه، قتل رقيه شد / اين طفل به جمله عشاق رهبر است

دلم ميخواد که توي هر دو عالم / سينه زن محرم تو باشم .

ردوي محرم به دلم خيمه به پا کرد

دل را حرم و بارگه خون خدا کرد

دلم گرديده در بحر غمت غرق / مَنِه بين منو فرزند خود فرق

اگر عيبم بود کم سن و سالي / چرا پس گاهواره گشته خالي؟!

مهمانم و بسترم زمين است / عطشانم و قلبم آتشين است

دشمن همه سوي در کمين است / من عاشقم و گناهم اين است

علي يک دسته گل از ياس آورد / زطوبي شاخه ي احساس آورد

ميان باغي از گل هاي زهرا / خوشا ام البنين عباس آورد . . .

منزلگه عشاق دل آگاه حسين است ، بيراهه نرو ساده ترين راه حسين است

از مردم گمراه جهان راه مجوييد ، نزديکترين راه به الله حسين است . . .

فرموده است حضرت صادق هر آنکسي / گريان جدّ ما شده با من برادر است

در حج و در عبادت و در سجده‌ هاي شب / گريه کن حسين شريک پيمبر است . .

شباي جمعه زهرا زائر اين زمينه

سينه زن حسينه ، يل ام البنينه